donderdag 28 maart 2024

Op de telpost.

De wind die afgelopen dinsdag en woensdag voorspeld werd, voorspelde dat het op de telpost in Breskens weleens een mooie ochtend op kon leveren. Want als de wind uit het zuidoosten komt worden de vogels die op trek zijn richting de telpost gedrukt en vandaar steken ze de Westerschelde over om vandaar verder naar het noorden te trekken. Er was maar een hindernis die een absolute topdag in de weg kon staan en dat was een stevige regenfront in Frankrijk. Als dat het geval is, kan er stuwing ontstaan oftewel de trekkers wachten beter weer af en komen daarna pas in grote aantallen door naar hier.

Dinsdagochtend vroeg trokken vele zangers over, die had ik namelijk in Cadzand al over de duinen zien vliegen. Ook houtduiven en kraaien vlogen in flinke groepen vastberaden naar het noordoosten, richting de telpost op de duinen vlakbij de vuurtoren. Daar worden ze opgewacht door een heel team van professionele tellers. Die mannen onderscheiden op grote afstand een net zo makkelijk een dwerggors van rietgors en worden twee in een flits voorbijvliegende europese kanaries op de lijst gezet. De eerste boerenzwaluwen, purperreigers en regenwulp kunnen niet ongezien passeren. 
Allemaal leuk en aardig maar rond elf uur werd het met het opwarmen van de lucht en de daarbij ontstane thermiekbellen pas echt interessant. Je zag van verre de thermiekbellen gevuld met roofvogels dichterbij komen. Steeds gevuld met vijf tot tien cirkelende roofvogels. Het was aftellen geblazen voordat ze hier overkwamen.

Het waren vooral buizerds en bruine kiekendieven die zich op de luchtstroom lieten voortdrijven. Het was prachtig om te zien hoe die vogels met een minimale inspanning terug naar de broedgebieden zweven. Ik denk dat roofvogels samen met ooievaars en kraanvogels nog de minste energie gebruiken om deze lange reis te maken. 

De vele vinken, piepers, zwartkoppen en al die andere kleintjes hebben het ten opzicht van die grote zwevers een stuk moeilijker. Die gaan op pure vleugel slagkracht de lange reis aan en als ze dan op de bestemming aankomen beginnen ze, hoe vermagerd en verzwakt ook, direct te zingen. Ik hoorde die ochtend in de duinen de eerste fitis en zwartkop van het voorjaar zingen. De dagen ervoor hoorde ik ze nog niet zingen dus dit zijn hoogstwaarschijnlijk net gearriveerde zomergasten.

In totaal passeerden in een kleine tweeënhalf uur ruim honderd roofvogels de telpost van Breskens. Die ochtend leverde de buizerdtrek, qua aantallen een 3e plaats op voor de telpost. Het komt dus niet vaak voor dat die grote aantallen overkomen zweven. Behalve buizerds en bruine kiekendieven, vlogen ook enkele sperwers en torenvalken met de groep mee.

Wil je meer weten van de vogeltrek en de telpost Breskens, kijk dan eens op de site van trektellen.nl

zondag 24 maart 2024

Zomertaling kondigt voorjaar aan.

zomerse zomertaling
De eerste helft van maart is altijd weer even spannend want dan komen de zomertalingen weer terug. Ik zie ze elk jaar in de eerste helft van deze maand maar er zijn genoeg andere vogellaars die ze nog eerder ontdekken. Dit jaar zag ik de eerste zomertaling op 18 maart in de Biesbosch. In de Ganzewei om precies te zijn. Dit is altijd een goede plek om zomertalingen te spotten, net als de Boswachterij in Dorst maar daar zitten ze nooit langer dan een of twee weken en dan trekken ze weer door. In de Ganzewei maar ook andere plekken in de Noordwaard kun je ze de hele zomer wel ergens vinden.

Deze zomertaling lost de wintertaling af want die vertrekt de komende tijd weer naar het noorden waar ze broeden. Er blijven de laatste jaren wel steeds meer wintertalingen in de Noordwaard hangen waardoor het deels standvogels zijn geworden. Mogelijk dat de zuidelijke populaties door het veranderende klimaat iets verder zuidwaarts zijn getrokken en nu hier resideren. 

winterse wintertaling
De zomertalingen zijn dat nog niet van plan en die trekken nog elk jaar allemaal weg. De zomertaling is de enige eend die precies het tegenovergestelde gedrag laat zien. Waar wij in de winter juist allerlei soorten eenden op bezoek krijgen, verkiest de zomertaling ondanks het mildere klimaat voor noord Afrika en soms nog wel verder ook. 

Ik ben benieuwd of we het nog mee gaan maken dat de zomertaling in de winter een keer hier blijft. Zo zie je wel meer van die de gok wagen en in de winter hier blijven. Het zijn dan wel zangvogels zoals bijvoorbeeld de zwartkop en de tjiftjaf.
De zomertaling is een vogel van het agrarisch gebied en heeft het niet makkelijk net als alle andere weide- en erfvogels. Kijk maar eens naar de stellopers die in een soort vrije val terecht zijn gekomen en de zomertaling gaat als we niet ingrijpen dezelfde kant uit. Laten we het niet hopen en de komende maanden weer volop genieten van deze extreem mooie zomergast. 

Ik weet overigens niet welke eend de mooiste is want de zomertaling heeft wat dat betreft flinke concurrentie van de wintertaling, pijlstaart, smient en tafeleend om er maar eens paar te noemen.

Wil je meer weten van de zomerse zomertaling, klik dan op de link;
https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/zomertaling

donderdag 21 maart 2024

Omdat ie zo mooi is.

wilde zwanen Volkerakmeer
De wilde zwaan maar ook de kleine zwaan heb ik al vaak in dit blog beschreven, misschien wel tot vervelens toe. Ze zijn gewoon te mooi om er niet over te schrijven en ze zijn ook veel te kort hier. Daarbij komt ook nog eens dat de aantallen elke winter afnemen en uiteindelijk gaan we ze hier in de winter niet meer zien. De milde winters zorgen ervoor dat de vogels niet meer zo ver naar het zuiden hoeven te vliegen en de winter veel noordelijker veilig kunnen doorbrengen. Dit geldt in ieder geval voor de kleine zwanen en voor de wilde zwanen in een iets mindere mate.

Afgelopen week zagen we bij het Volkerakmeer West nog twee late wilde zwanen. 

kleine zwanen
 Het is nog een kwestie van dagen of hooguit een paar weken en dan zijn ze weg. Afgelopen jaren zat bij Hooge Zwaluwe steeds een klein groepje wilde zwanen maar die heb ik op die plaats niet meer gezien. Ze werden heel af en toe in de regio wel gezien maar ik heb ze niet gezien. In de Overdiepse polder zat deze winter slechts een exemplaar en daar moest ik het hier in de buurt mee doen.

Slechts enkele koppels wilde zwanen broeden in Nederland en dat aantal breidt zich vrijwel niet uit. Het blijft bij enkele koppels en dan ook nog eens in het noorden van het land. Ze broeden daar sinds 2005 dus dat is best lang. Dus profiteer ik ervan nu het nog kan. 

omdat ie zo mooi is.

De kleine zwanen maken wat dat betreft eenzelfde ontwikkeling door en de aantallen van deze zwanen nemen dus ook af. En daarbij gaat het met de soort niet zo goed en dat is ook een reden dat het minder goed met ze gaat.

In tegenstelling tot de kleine zwanen gaat het met de wilde zwanen wel goed en breidt de populatie zich heel langzaam verder uit. Ook eens goed nieuws voor deze vogels en nu maar hopen dat de Nederlandse populatie ook verder gaat groeien. Er zijn al een paar Nederlandse broedparen en dat mogen er best meer worden.

Wil je meer weten van deze statige verschijning, klik dan op d link:
https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/wilde-zwaan

maandag 18 maart 2024

Jonge eider.

1e winter mannetje eider, 9 mrt 2024
Als ik aan de kust ben en vogels probeer te spotten, staat een eider zeker op mijn wensenlijstje. Het zijn prachtig gekleurde en getekende eenden. Zeker de mannetjes lijken wel geschilderd en er zit eigenlijk nooit een veertje verkeerd. Ze weten dat mooie pakje ook nog eens prima te onderhouden. Vorige week waren de eiders prima te bekijken want door het mooie windstille weer dobberden ze dicht onder kust en kon ik ze nog eens goed bekijken.

Op de kant zat ook een eider maar die zag er echt heel anders uit en ik vroeg mij af wat dit voor jaarkleed was. 
mannetje eider in prachtkleed, 2 feb 2020
Even dacht ik nog aan een hybride eider met nog iets anders of een geheel andere vogelsoort dan een eider. Na wat speurwerk bleek het een 1e jaarkleed mannetjes eider te zijn. En dat ik hem nu in maart zag betekent dat het een 2e kalenderjaar vogel is.

Dit kleed is meestal zo rond december te zien en de eider zal de komende jaren langzaamaan naar het volwassen kleed transformeren.

Of deze jonge eider dit voorjaar al een vrouwtje zoekt en voor nageslacht gaat zorgen weet ik eigenlijk niet. Ik geloof dat eerlijk gezegd niet maar of dat die gebeurtenis pas in zijn 4e levensjaar plaatsvindt vind ik ook nogal lang. 
1e winter of 2e kalenderjaar eider.
In ieder geval is dit weer een leerzame ochtend geweest want als je deze vogel op zee ziet zitten en niet goed de tekening kunt zien, denk je al snel dat het om een vrouwtje gaat. 

Deze eider doet er nog een paar jaar over om er als een volwassen eider uit te zien. Pas in het vierde levensjaar is de eider "op kleur" en kun je hem als een volwassen eider beschouwen. En dat is best bijzonder als je weet dat vrijwel alle andere eenden in hun 2e kalenderjaar naar het volwassen kleed transformeren. Die doen dat dus een stuk sneller dan een eider.

Wil je meer weten van deze prachtige zee eend, klik dan op de link:
https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/eider

donderdag 14 maart 2024

Vuurgoudhaan in ruste.

vuurgoudhaan, 9 mrt 2024
Niets zo beweeglijk dan een goudhaan en vuurgoudhaan. Ze zijn vaak zo beweeglijk dat je maar amper de kans krijgt om een van beiden goed te onderscheiden. De roepjes lijken ook erg op elkaar en alleen een geoefende vogelaar is in staat om het verschil in de roepjes te horen. Ze bungelen behendig aan de berkenkatjes en schieten van links naar rechts door de boomtoppen waardoor je maar amper de tijd krijgt om ze te bekijken. Een avontuurlijk vogeltje voor de vogelaar.

Afgelopen weekend zag ik een vuurgoudhaan in de vroege ochtend op een takje genieten van een flauw ochtendzonnetje. Dat gebeurt niet vaak dat je een vuurgoudhaan `in ruste` tegenkomt en dan moet je je kans pakken. De witte wenkbrauw, de zwarte teugel en oogstreep waren goed te zien alleen zat hij net wat te hoog om de oranje kruin goed te zien. Dat kopje is met die kleurtjes toch een stuk mooier dan het egaal geelgroene kopje van de gewone `goudhaan`.

pallas boszanger, 20 okt 2020
Ik wil niets afdoen aan de schoonheid van een goudhaantje maar net die wat extra gekleurde accentjes maken toch echt wel het verschil. Daardoor heeft hij ook wat meer weg van een pallas boszanger dan van een `gewone` goudhaan. Nu is die pallas boszanger echt een zeldzaamheidje dus een vergissing kun je, al zou je het graag willen, bijna niet te maken.

In deze tijd zitten hier wat meer vuurgoudhanen dan in de rest van het jaar. Het zijn vooral noordelijk overwinteraars die we nu hier zien want broeden doen de vuurgoudhanen met name in het oosten van ons land. De komende tijd wordt het daarom wel wat lastiger om een vuurgoudhaan te spotten, dan zullen we het weer moeten doen met de gewone goudhaan.

Wil je meer weten van de niet zo rustige vuurgoudhaan, klik dan op de linkl
https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/vuurgoudhaan

maandag 11 maart 2024

Om tureluurs van te worden.

tureluur afgelopen vrijdag 8 maart
In deze tijd of in aanloop naar het broedseizoen vertrekken en arriveren veel vogels. Een spannende maar soms ook een verwarrende tijd. Is het 'm nou wel of is het 'm niet? Met name de steltlopers kunnen nu nog wel eens voor verwarring zorgen. De meesten zijn nog grijs of grijswit. De zomerkleur of broedkleed zit er nog niet op waardoor alle steltlopers er in kleur hetzelfde uitzien. Het gaat nu dus vooral om de lange of korte poten of de kleur ervan, of het gaat om de snavel, lang, kort, krom, recht, opgewipt etc. etc.

Maar de tureluur is een van de uitzonderingen, die is niet grijs en al op kleur en ook de poten zijn heel herkenbaar waardoor je deze steltloper vrij makkelijk kunt herkennen. De tureluur is een weidevogel die we hier in de buurt de komende maand(en) regelmatig kunnen zien en horen baltsen. Ze broeden in de Vugtpolder, Zonzeelse polder en in de Noordwaard in de Biesbosch om maar eens paar mooie gebiedjes te noemen.

natte graslanden hebben de voorkeur
Je ziet wel dat ze een voorkeur hebben voor natuurlijke gebieden met kruidenrijk grasland en vooral geen snelgroeiend raaigras. Ook mag het wel wat aan de natte kant zijn en vooral geen drooggemalen intensief bewerkt agrarisch gebied. Deze dode groene woestijnen zijn maar voor weinig dieren aantrekkelijk. 

Over een paar weken starten we met de weidevogel inventarisatie in de Noordwaard en dan zullen we de baltsende tureluurs veelvuldig horen en zien vliegen. Ze kunnen oneindig lang blijven roepen en ik weet niet goed waarom dat is. Is dat om een territorium af te bakenen of is dat een alarmroep als er mogelijk gevaar dreigt, ik weet het niet. 

zwarte ruiter
We hebben altijd wel een redelijk aantal broedende tureluurs maar om nou te zeggen dat het goed gaat met deze soort, dat gaat te ver. De aantallen nemen jaarlijks wat af.

De tureluur is een broedvogel die je vooral in de westelijke helft van ons land moet zoeken en veel zuidelijker en oostelijker dan hier kun je de tureluur niet vinden. In de bovenaan genoemde gebieden broeden dus de zogenaamde grensgevallen. In de Noordwaard gaat het volgens mij om een tiental koppels broedparen, niet veel maar wel de moeite waard om in de gaten te houden. En nog even iets:

Een tureluur zou je nog wel eens keer kunnen verwarren met een zwarte ruiter. Als je niet nauwkeurig bent en slechts globaal naar de kenmerken kijkt kun je een zwarte ruiter nog wel eens voor een tureluur aanzien en andersom kan dat ook net zo makkelijk. Om tureluurs van te worden.

Wil je meer weten van deze natte weidevogel, klik dan op de link:
https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/tureluur

donderdag 7 maart 2024

De heerlijke zang van de grutto.

4 maart, verzamelen op de slaapplaats
Vanaf eind februari arriveerden de eerste grutto's uit Afrika in ons land. Of misschien waren dit wel de grutto's die in Zuid Europa overwinteren want een deel doet dat namelijk. En afgelopen maandag ging het aan het einde van de dag helemaal los. Het was een mooie windstille en zonnige dag en aan het eind van deze dag bleven de grutto's maar uit de lucht vallen. Ze daalden die mooie namiddag massaal in de Noordwaard in de Biesbosch neer om te foerageren en daarna daar te overnachten.

Ik hoorde ze al hoog in de lucht roepen, grutto-grutto-grutto en wat is dat dan toch een fantastisch geluid. Het leek er even op dat het voorjaar weer volop gaande was maar dat was natuurlijk nog lang niet zo. 
arriverende grutto
En behalve de grutto's arriveerden ook een paar honderd bonte strandlopers met dezelfde plannen als de grutto's. De honderden kieviten zaten er al even. En dat die kieviten hier zaten, vond ik wel vreemd omdat het broedseizoen voor deze vogels al in volle gang is en het eerste kievitsei van Nederland en ook dat van Brabant al gevonden is. Moeten deze vogels nog gaan broeden of doen ze dat volgend jaar pas? Maar dat terzijde.

De Grutto's waren prachtig op kleur zo in het zachte avondlicht. Na de landing begonnen ze driftig te foerageren en ik verwacht dat ze komende dagen of maximaal een paar weken aan hun broedseizoen beginnen en daar kijk ik erg naar uit want ik heb nog steeds de stille hoop dat ook grutto's in de Noordwaard gaan broeden. Sinds een jaar of zeven inventariseer ik hier mede de broedende weidevogels en de grutto staat nog niet op ons lijstje. 

foeragerende grutto's 4 mrt 2024
Wel neemt hier het aantal broedende wulpen langzaam toe en ook de tureluurs doen het hier goed dus waarom zou de grutto hier niet willen broeden. Daarbij is het tegenwoordig nat genoeg. De grutto heeft het erg lastig en het aantal neemt al jaar na jaar af en begint zo langzamerhand een zorgelijke trend te worden ondanks all beschermingmaatregelen. Daarbij denk ik dat je vooral werk moet maken van de meest ideale omstandigheden waar zo'n grutto wil broeden en het beschermen volgt daar dan wel op.

Wil je meer weten van deze uitstervende weidevogel, klik dan op de link;
https://vogelskijken.nl/vogels-herkennen/zo-herken-je-de-grutto/

maandag 4 maart 2024

Witgatjes zijn ook weer terug.

witgat
De maand maart is nog maar net begonnen of de eerste overwinteraars uit het zuiden druppelen alweer binnen. Wat dat betreft is de winter snel voorbij gegaan. In de afgelopen weken zijn de grutto's teruggekomen en afgelopen weekend heb ik ook de eerste witgatjes weer gezien en ook de tjiftjaffen heb ik weer horen zingen. Die laatste vogels zijn waarschijnlijk overwinteraars en die beginnen nu te zingen. Dat is even een leuk geluid maar dat gaat ook wel snel vervelen. 

De komende weken zullen weer veel andere soorten arriveren en daar kijk ik weer echt naar uit. De zingende zwartkop en rietzanger en vergeet ook de blauwborst niet. Allemaal vroege zangers die niet snel daarna opgevolgd worden door de rest van de zangers.

aan de rand van een slik oevertje
De witgatjes die ik gisteren zag liepen op de slikoever van de vierde bergboezem in Breda. En het is altijd jammer dat ze vrij schuw zijn. Zodra je in de buurt komt en dan bedoel ik niet eens dichtbij, vliegen ze direct op en vliegen dan ook meestal flink door. Het geluid is heel herkenbaar en als ze opvliegen hoor je ook altijd dat herkenbare roepje, tju-wiet-wiet. Ook de spierwitte stuit is heel goed te zien en heel herkenbaar voor deze steltloper.

Net als blauwborsten en zwartkoppen zijn witgatjes ook korteafstandtrekkers. Een flink deel van deze vogels overwinterd in zuid Europa en de rest vliegt door naar Afrika. Die korteafstandtrekkers zijn dan ook vroeg terug en kun je nu of over een week of was dus tegenkomen. 
witgat 3 maart 2024
Ik verwacht vandaag in de Biesbosch ook nog enkele witgatjes te zien. Het weer is voor trekvogels de afgelopen weken prima geweest en de zuidenwind zal de nodige vogels deze kant in hebben geblazen. Vorig jaar duurde en duurde het eer de eerste trekvogels hier arriveerden. De harde noorden wind en het daarmee gepaard gaande slechte weer heeft toen de boel aardig opgehouden en daar is nu dus geen sprake van.  

Wil je meer weten van deze liefhebber van de waterkant, klik dan op de link;
https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/witgat

donderdag 29 februari 2024

Is dit onze blauwe kiekendief?

jagende blauwe kiekendief
Toen wij gisteren in de Willemspolder liepen, werden we getrakteerd op een jagende blauwe kiekendief. Het is geen alledaagse vogel maar inmiddels wel een al jarenlang vast terugkerende roofvogel in de winterse Willemspolder.

Als broedvogels is de blauwe kiekendief hier in Nederland zo goed als uitgestorven. Nog slechts een paar koppels komen nog tot broeden en als je die vogels wil zien moet je naar de Groningen of de Wadden. 

Hier in Brabant is voor deze kiekendief geen geschikt broedgebied meer te vinden. Maar elke winter komen de blauwe kiekendieven uit het oosten naar hier en overwinteren ze bij ons. 
vrouwtje blauwe kiekendief
Willemspolder 3 feb 2019
De blauwe kiekendieven in de winterse Willemspolder zag ik in 2010 voor het eerst en waarschijnlijk kwamen ze hier al veel langer. In die jaren hebben we tijdens de inventarisaties voor de Vogelatlas van Nederland deze vogel ook steeds mee kunnen tellen en we zien hem nu nog steeds. Is dit dan "onze" blauwe kiekendief? Of het dezelfde vogel is betwijfel ik wand dan zou dit toch wel een oud exemplaar zijn. 

De kiek die we zagen is een mannetje met een asgrijs verenkleed en gitzwarte handpennen. Deze kiek was in winterkleed en als hij wat verder van je vandaan vliegt zou je makkelijk kunnen denken dat je in de verte een meeuw ziet vliegen. 
zichtbaar trage vlucht
Alleen de manier waarop de vogel laag en traag net boven de grond vliegt, verraadt dat het om een andere soort gaat. In de winterse Willemspolder moeten wel heel veel muizen en mollen zitten want behalve deze blauwe kiek jagen hier volop buizerds, een paar torenvalken en een slechtvalk. 

Dit jaar heb ik nog geen vrouwtje blauwe kiekendief gezien maar in het verleden zagen we die hier ook nog jagen en soms zelfs twee exemplaren. 

Wil je meer weten van deze opvallende verschijning, klik dan op de link;
https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/blauwe-kiekendief

dinsdag 27 februari 2024

Rallen, kwakken enz.

2e kalenderjaar kwak
Het zijn niet de allergemakkelijkste soorten om te spotten. Vrijwel altijd zijn het toevalstreffers en vang je soms alleen maar een glimp van ze op. Een gillende waterral of een zwiepend porseleinhoen wil je nog wel eens horen maar zien is een hele andere klus. 

Een ralreiger of woudaap zijn als je ze tegenkomt zelfs echte geluks- of toevalstreffers. En op deze reeks aan zeldzaamheden is de kwak toch langzaamaan een wat minder moeilijke soort aan het worden. Regelmatig wordt wel ergens in Nederland een kwak gezien. Vaak zijn het nakomelingen van ontsnapte volière vogels of zijn ze zelfs afkomstig van dierentuinen. Dat zijn dan meestal ook geringde exemplaren.

Een paar jaar geleden gebeurde het nog wel eens dat een ongeringde kwak of zelfs enkele kwakken in de Brabantse Biesbosch neerstreken. Die bleven dan een tijdje hangen en vertrokken later weer met onbekende bestemming. Behalve in de Brabantse Biesbosch zijn in het afgelopen jaar een paar kwakken gespot aan de Dordtse kant. Daar zitten nu een jonge kwak en een geringd volwassen exemplaar vlak bij elkaar. Ze zijn beide redelijk honkvast en zitten in een park in de stad.

een zeer zeldzame woudaap
De volwassen geringde kwak is erg tam en is makkelijk te benaderen. Eigenlijk is dat jammer want dat haalt veel weg van het mysterieuze imago van de vogel. Dat mysterieuze hebben trouwens al die rallen en kwakken wel. Ik weet nog dat de woudaap die ik in de Biesbosch zag bijna een hartstilstand tot gevolg had. Ik rekende er niet op en sterker nog ik dacht niet dat ik die ooit een keer zou zien. 

Zo schuw en mysterieus het imago van de vogel is, zo relaxed bleef hij in de rietkraag aan een paar rietstengels hangen. Hij hield in beide knuistjes een bundeltje riet vast en keek verwonderd de wereld in. Niet angstig of bang vloog hij een stukje op en landde in een wilgje in het riet. 

ralreiger langs de weg


Heel bijzonder om deze bijzondere vogel zo makkelijk te kunnen bekijken. De weken erna als ik daar in de buurt was heb ik nog veel moeite gedaan om hem nog een keer te spotten maar dat is helaas niet meer gelukt.

Dat was met de ralreiger wel anders. Die liet zich dagenlang makkelijk zien en daar hoefde je de auto niet eens voor uit te komen. Die zat in een moeras of mangrove-achtig stukje water langs de doorgaande weg in de Noordwaard in de Biesbosch.

Wil je meer weten van de niet zo zeldzame kwak, klik dan op de link;
https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/kwak

donderdag 22 februari 2024

Blauwvleugeltaling in de Dordtse.

blauwvleugeltaling met haar vrienden
Ook alweer vijf jaar geleden dat ik de blauwvleugeltaling heb gezien. Wat dat betreft is dit een aan het begin van het jaar al een succesvol vogeljaar te noemen. Vorige week in het weekend zowel de blauwvleugeltaling, roodhalsfuut, kwakken en baardmannen gespot. Soms zit het mee en soms zit het tegen want hoe vaak heb ik niet gehoord "hij is net weg"? Het was een mooi weekend, ik kan niet anders zeggen. Maar die blauwvleugeltaling was geen makkelijke vogel om te spotten. Ik had al gehoord dat hij nogal beweeglijk was en steeds opvloog in het gezelschap van twee mannetjes slobeenden. 

 
Het gebied was ook al niet makkelijk want er stond nogal wat riet. En het was een soort krekenstelsel met open stukjes water omzoomd door rietkragen, lekker onoverzichtelijk en een uitdaging zogezegd. Het weer zat ook niet mee want het waaide en regende behoorlijk, eigenlijk kwamen alle ingrediënten bij elkaar die een zekere mislukking garanderen. 

vrouwtje blauwvleugeltaling
En het duurde best even voordat de slobeenden in beeld kwamen. en ook weer verdwenen. Gelukkig herhaalde dat ritueel zich enkele keren achterelkaar zodat we hoop bleven houden. Uiteindelijk kwam ze in beeld met haar twee vrienden. Een goede foto maken zat er mede door de weersomstandigheden.niet in.

Het is een zeer onopvallend vogeltje en zou ook voor een vrouwtje wintertaling door kunnen gaan. Het verschil zit 'm in de zwarte snavel, lichtgekleurde ring rond de snavelbasis en ze mist het groene spiegeltje. Drie kenmerken die onze wintertaling niet heeft en deze noord en midden Amerikaanse vogel wel heeft. Het is een vrij anonieme dwaalgast die hier af en toe in de winter langskomt. Het was best jammer dat ik het blauwe spiegeltje niet kon zien zoals dat groene spiegeltje bij de wintertaling wel goed te zien is. 

Wil je meer weten van deze zeldzame dwaalgast, klik dan op de link;
https://www.dutchavifauna.nl/species/blauwvleugeltaling

maandag 19 februari 2024

Roodhalsfuut op bezoek.

roodhalsfuut met gele snavelbasis
De roodhalsfuut is in ons land een zeldzame vogel, zowel als broedvogels en ook als wintergast. je moet echt geluk hebben om er een keer een te zien. Afgelopen jaren kon je in de Biesbosch op het spaarbekken de Rug nog weleens een roodhalsfuut tegenkomen maar verder waren hier in de buurt weinig roodhalsfuten te vinden. 

Meestal zaten de overwinteraars aan de kust en zag ik ze af en toe bij de Brouwersdam. Het is een wat kleinere fuut die er in de winter niet heel veel anders uitziet dan een gewone fuut. Hij is iets kleiner en heeft in de winter nog geen echte bruine veren want in het zomerkleed ziet deze fuut er prachtig uit.

duikend naar voedsel

Het was alweer vier jaar geleden dat ik de roodhalsfuut had gezien. Een aan de Brouwersdam en een op het spaarbekken de Rug. Ook allebei in winterkleed in de winter want broeden doen ze niet bij ons in de buurt. Er broeden enkele koppels in Drenthe en dat is ook de enige plek in Nederland. Ze komen in grotere aantallen voor ten noorden en oosten van ons land. Ze komen vrijwel overal op het noordelijk halfrond voor en de soort doet het wereldwijd nog niet eens zo slecht. Ze nemen in aantal wel wat af maar nog niet in zorgwekkende aantallen.

Jammer dat wij net aan het randje van zijn noordwestelijke verspreidingsgebied zitten en ze maar weinig te zien krijgen. In Scandinavië, Duitsland en Denemarken heb je meer kans. Daarom is het extra genieten als er eens een keer een in de Brabantse Biesbosch zit. Hij zat op een goede plek en je kom hem van redelijk dichtbij zonder belemmeringen zien.

De fuut dook veelvuldig en was zich tegoed aan het doen aan de waterdiertjes, larven en andere waterinsecten. Heel soms pakt hij ook een vis maar dat is niet zijn hoofdvoedsel, terwijl dat wel voor de fuut is. Die eet juist wel veel vis en pakt maar af en toe een insectje mee. Ze eten dus precies het tegenovergestelde en zijn geen voedselconcurrenten van elkaar. 

Wil je meer weten van deze zeldzame verschijning, klik dan op de link; https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/roodhalsfuut

donderdag 15 februari 2024

Kepen op punt van vertrek?

kepen lusten ook bessen
Het is nog winter maar de temperatuur doet iets anders vermoeden. Bijna elke dag halen we de dubbele cijfers wel. Ik ben benieuwd wat dat nou met de biologische klok van de vogels doet? Ik zou er niet raar van te kijken staan als trekvogels zich door die temperaturen aangemoedigd voelen om op de wieken te gaan. Maandagochtend zag ik verschillende groepen trekvogels in de velden staan, kolganzen, groenlingen samen met een paar kepen in een struik en wat verderop een serieuze groep wulpen. Allemaal vogels die de komende tijd wegtrekken.

Ik was blij verrast om tussen de grote groep groenlingen nog een paar kepen te ontdekken. Dit jaar zijn maar weinig kepen naar onze regio gekomen en hoe dat verder in Nederland was, weet ik niet. Vorig jaar barstte het van de kepen en dit jaar, net als in 2022 zijn ze maar met weinigen. Afgelopen maanden heb ik steeds moeite moeten doen om er een of een paar te zien. Kepen kunnen in enorme groepen vanuit Scandinavië en verder naar het zuiden trekken en soms doen ze dat dus niet.

De kepen van afgelopen maandag waren mannen die al aardig op kleur waren. Ze kunnen zo aan het broedseizoen beginnen. 

groep opvliegende groenlingen
Op de foto zetten viel niet mee want de groenlingen waren erg druk en namen de kepen steeds mee in hun onrustige gedrag. Ook de groenlingen wilden deze ochtend niet poseren en vlogen van de struikjes het kruidenrijke veld in om direct na de landing uit het zicht te verdwijnen. 

In hun broedgebied laten kepen weer een heel ander gedrag zien, dan zijn ze namelijk te vinden in naaldbossen en gemengde bossen. In de Boswachterij Dorst kom ik ze meestal ook tegen maar zoals ik al schreef zijn daar nu maar weinig kepen te vinden.

Wil je meer weten van deze tegenhanger van de vink, klik dan op de link;
https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/keep

maandag 12 februari 2024

Dwerggans in een vliegende storm.

dwerggans
Elk jaar of om specifiek te zijn, elke winter wil ik wel een keer moeite doen om dwergganzen te zien. Niet bepaald een soort die je hier zomaar tegen kunt komen. Zelfs in de Biesbosch, toch een ganzenparadijs, zal dat niet meevallen. 

Vorige week dinsdag ben ik er op uit getrokken onder de meest slechte weersomstandigheden die je maar kunt indenken. Windkracht zeven, acht was het makkelijk en de wind beukte er flink op los waardoor ik nauwelijks door mijn telescoop kon kijken. Maar dat gaf niet want ik vond de dwergganzen vrij snel en gelukkig niet al te ver weg want anders was mij dat zeker niet gelukt.

de groep van 8 dwergganzen
Het blijft fascinerend hoe vogels dat toch elk jaar weer doen. Ze weten feilloos hun overwinter gebied terug te vinden en houden dat jaar na jaar vol en dragen die kennis van het gebied ook over op hun familieleden of jongen want anders zou het wel een keer ophouden maar dat is hier zeker niet het geval. 

De groep is overigens nooit erg groot en met wat geluk kom je hooguit tien tot twaalf vogels tegen. Er zijn wel eens wat uitschieters naar boven maar dat is zeldzaam. 

kolgans (zonder gele oogring)
Dwergganzen zijn helemaal niet zo klein en een man is 65 cm lang terwijl een man kolgans ongeveer 80 cm lang is. Je moet ze eigenlijk samen kunnen zin om het rootte verschil goed te kunnen zien. Met de dwergganzen gaat het niet zo goed terwijl het met de kolgans juist wel goed gaat. Die nemen jaarlijks nog steeds een klein beetje toe.

Zoals gezegd is dat niet het geval met de dwerggans. De soort wordt in Zweden en Finland kunstmatig in stand gehouden door middel van een fokprogramma. En die gefokte dwergganzen komen in de winter naar ons land. Gelukkig maar want anders zouden we ze nooit meer kunnen zien. Lang leve de Zweden en de Finnen!!

Wil je meer weten van dit zeldzame gansje, klik dan op de link;
https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/dwerggans

donderdag 8 februari 2024

Een volwaardige ondersoort.

noordse kauw, 3 februari
In deze periode zijn veel vogelsoorten uit het noorden en oosten in ons land om te overwinteren. Het is daarom altijd opletten geblazen want tussen al die vogels kan wel eens iets bijzonders zitten. Al heel lang speur ik bijvoorbeeld alle kauwen af om te zien of ik tussen die vogels een noordse of russische kauw kan ontdekken. 

Afgelopen week was het dan zover en ontdekte ik een kauw in groep foeragerende kauwen die er net wat anders uitzag. De lichtgrijze schouder-streep viel wel op maar was voor mij nog niet overtuigend genoeg en ik twijfelde. Ik had wat foto's van de vogel gemaakt met de bedoeling daar thuis eens beter naar te kijken.

"westerse" kauw
Behalve de grijze schouderstreep zag ik ook dat de zwarte pet iets of wat afgetekend zwart was en dat bleek voor de noordse kauw ook een kenmerk te zijn. Mijn twijfel was deels wegge-nomen maar een melding op waarneming.nl met twee foto's zou uitsluitsel moeten geven. Afwachten dus!

In de kauwen wereld stappen drie varianten rond. Je moet het zo zien, onze kauw oftewel de westerse kauw heeft twee ondersoorten, te weten de noordse kauw en de russische kauw. De noordse kauw wordt in de kauwenlijn beschouwd als tussenvorm tussen de twee uitersten, de westerse- en russische kauw. 
schouderstreep is goed te zien
Hij wordt overigens wel als volwaardige ondersoort gezien. Het kon geen russiche kauw zijn want dan zou de schouderstreep breed en bijna wit moeten zijn en de pet zou sterk contrasterend moeten zijn en dat was dus bij "mijn" kauw niet zo. Ik had die slag om de arm overigens wel genomen en dat had ik ook als opmerking bij mijn waarneming vermeld.

Uiteindelijk bleek het dus wel een noordse- en geen russische- of westerse kauw te zijn. Ik ben er blij mee want het was toch een nieuwkomer op mijn Nederlandse lijst met waargenomen vogelsoorten.

Wil je meer weten over de noordse kauw, klik dan op de link;
https://www.bnnvara.nl/vroegevogels/artikelen/welkom-noordse-kauw